Çimlendirme ortamları iyi havalanabilir ve drene olabilir nitelikte olmalı, yeterince su tutmalı ve fidelerin çıkarılışı sırasında köklerinin zarar görmememsi için gevşekçe olmalıdır.
Gelişmekte olan fidelerin beslenebilmesi için ortamın besin maddelerini yeterince içermesi önceden sağlanabileceği gibi besin maddeleri çimlenmeden sonrada düzenli aralıklarla ve azar azar olmak üzere ortama katılabilir. Bununla birlikte çimlendirme ortamının besin maddeleri düzeyi hiçbir zaman çok yüksek tutulmamalıdır. Aksi durumda bitkilerde zararlanmalar ortaya çıkabilmektedir. Bazı tohumlarda 25–50 ppm potasyum nitrat dormantlığı (uyku halini) kırmakta, Anthirrhinum ve Petunia da çimlendirmeyi hızlandırmaktadır.
İyi bir çimlendirme ortamı yabancı ot tohumları ile hastalık etmenleri ve zararlılardan arınmış olmalıdır. Karışımın aşırı su tutması tohumların çürümesine neden olur. Yeterince su tutmazsa tohumlar kuruyabilir ve çimlenme gerçekleşemez. Ortamın pH sı 5,5–7,0 arasında ve çözünebilir tuzlar düşük oranlarda olmalıdır.
Çimlendirme ortamı olarak kullanılan ortamın kabalığı ekilecek tohumun iriliğine göre değişir. Küçük tohumlar için ortamın ince yapılı olması istenir. Tohumun iyi çimlenebilmesi için toprak zerrecikleri ile tohum arasında iyi bir temasın olması gereklidir. Böylece suyun tohum tarafından alınması sağlanmış olur.
Bahçe çiçeklerinin çimlendirilmesinde kullanılan en ideal toprak karışımları şunlardır;
- 1 kısım tınlı toprak, 1 kısım torf, 1kısım kum, perlit ya da vermikulit
- 1 kısım tınlı toprak, 1 kısım torf, 2 kısım kum
- 1 kısım toprak, 2 kısım humus, 1 kısım kum ya da perlit
- 1 kısım toprak, 2 kısım torf, 1 kısım perlit
- 2 kısım toprak, 2 kısım torf, 1 kısım perlit
- 1 kısım toprak, 1 kısım ahır gübresi, 1 kısım kum
Çimlendirme ortamları hazırlanırken toprak elenmeli, iri parçaları atılmalı böylece parçacıkların homojen bir büyüklükte olması sağlanmalıdır. Daha sonra karışım iyice karıştırılmalıdır.
