On dokuzuncu yüzyılın ortalarında Marquis Ferdinando Panciatichi Ximenes d’Aragona tarafından doğu sanatının bir anıtı olarak revize edilen Sammezzano, Granada’daki Elhamra’dan ilham alınarak tasarlanmıştır. Tasarımında en çok göze çarpan özelliği doğu kültüründen esinlenilen canlı renkleri, görkemli kemerleri ve ince işlemeleridir.
1853 ile 1898 yılları arasında Marquis, Reggello’ daki bu kaleyi baştan yaratma işinde sadece yerel işçileri kullandı. Kalenin inşasında kullanılacak olan seramiklerin üretimi için kale bahçesine bir seramik üretim atölyesi bile kuruldu.
Kalenin ihtişamının yanı sıra böylesine özel olmasının birden fazla sebebi vardır. Kalenin içinde yılın her günü için bir oda olmak üzere toplam 365 oda bulunuyor. Bu odaların her birinin bir adı olmakla beraber her oda diğerlerinden farklı ve eşsizdir. Kale içerisinde birbirinden bağımsız her biri ayrı şekilde tasarlanmış ancak bir bütün olarak birleşen çok sayıda gizli niş, labirenti andıran koridorlar, devasa kemerler bulunmaktadır.
Sammezzano Kalesi, 450 dönümlük park alanıyla Toskana’nın en büyük yeşil alanlarından biridir. Parkın tarihi ise 19. yy kadar dayanmakla birlikte park içerisinde endemik türlerin yanı sıra çok fazla egzotik tür de bulunmaktadır. Aynı zamanda bu park İtalya’daki en büyük sekoya grubuna en sahipliği yapmasıyla da ünlüdür.
İkinci dünya savaşından 1990’da kapanana kadar bir otel olarak hizmet veren Sammezzano Kalesi günümüzde ziyarete kapalıdır.
