Peyzaj Mimarlığı terimi ilk kez İskoç sanat tarihçisi ve yazar Gilbert Laing Meason tarafından, “İtalya’nın Büyük Ressamlarının Peyzaj Mimarlığı” adlı kitabında kullanıldı. Bu kitap, binaların ve diğer yapıların peyzaj içinde estetik bir kompozisyon içinde yer alması gerektiğini vurguluyordu, ancak pek ilgi görmedi. Ancak, Meason’un bu terimi kullanmasıyla birlikte, bahçe uzmanı ve planlayıcı John Claudius Loudon tarafından kullanılmasaydı, bu terim muhtemelen unutulacaktı. Loudon, terimin sadece sanat tarihi ile ilgili olmadığını düşünüyordu ve bu görüşünü o zamanların Bahçıvanlık Dergisi’nde açıkladı. Ona göre, terim insan yapımı peyzajlarla ilişkilendirilen bir terimdi.
Amerikalı tasarımcı ve teorisyen Andrew Jackson Downing, Loudon’ın hayranıydı ve “Manzara Bahçeciliğinin Teori ve Uygulaması Üzerine Bir İnceleme” adlı kitabında “Peyzaj Mimarlığı” başlıklı bir bölüme yer verdi. Bu terimin kabul edilmesini Frederick Law Olmsted ve Calvert Vaux izledi. Olmsted ve George Oskar, peyzaj mimarlığını bitki kompozisyonu, arazi düzenlemesi, su tasarımı, döşeme ve diğer yapıların tasarımını içeren bir terim olarak tanımladılar. Olmsted, kendini “Peyzaj Mimarı” olarak tanımlayan ilk meslektaşıdır ve modern peyzaj mimarlığının öncüsü olarak kabul edilir. Bu terimi ilk kez kullandığı yer, New York’taki Central Park’ın tasarımıydı. Olmsted’in Boston kentindeki yeşil alan sisteminin planlandığı “Zümrüt Gerdanlık” Projesi, dünya çapında büyük bir ilgi uyandırdı ve Peyzaj Mimarlığı Avrupa’da da bir meslek tanımı olarak benimsendi. Avrupa’da bu unvanı kullanan ilk kişiler, İskoç biyolog, sosyolog ve kent planlamacısı olan Patrick Geddes ile İngiliz bahçe tasarımcısı ve kent plancısı Thomas Mawson’dur.
Peyzaj Mimarlığı, zamanla dünya çapında bir meslek haline geldi. Peyzaj mimarlığının tarihine dair üç önemli eser bulunmaktadır:
İlk olarak, Norman T. Newton tarafından 1971 yılında yazılan “Arazi Tasarımı: Peyzaj Mimarlığının Gelişimi” adlı kitap, peyzaj mimarlığının tarihini kapsamlı bir şekilde ele alır. İkinci olarak, George B. Tobey tarafından 1973 yılında yayınlanan “Peyzaj Mimarlığının Tarihi” adlı eser, tarımın ve kentlerin ortaya çıkışından başlayarak parkların, bahçelerin ve şehir bahçelerinin tasarımına kadar olan süreci inceler. Üçüncü olarak, Geoffrey ve Susan Jellicoe tarafından 1975 yılında yazılan “İnsan Peyzajı: Çevrenin Tarih Öncesi Çağlardan Günümüze dek Şekillendirilmesi” adlı kitap, çevrenin tarih öncesi dönemlerden günümüze kadar olan evrimini detaylı bir şekilde ele alır. Bu eserler, peyzaj mimarlığının tarihini derinlemesine inceleyerek önemli bir kaynak oluşturur.
